Ma egzotyczną nazwę, ale nic poza tym. To podstawa najzdrowszego napoju na świecie

W Polsce według anegdoty z XX wieku grzybek tybetański miał zyskać na popularności dzięki profesorowi Politechniki Gliwickiej, który podczas pobytu w Indiach został wyleczony z ciężkiej choroby przy pomocy naparu przygotowywanego z tych ziaren. Po powrocie do kraju otrzymał szczep, którym dzielił się z kolegami i znajomymi, dając początek tradycji domowego kefiru. Warto jednak pamiętać, że ta anegdota nie znalazła oficjalnego potwierdzenia.

Grzybek tybetański nie jest grzybem w sensie botanicznym, lecz kolonią mikroorganizmów. To ziarna kefirowe - symbiotyczne skupiska mikroorganizmów, w których dominują bakterie kwasu mlekowego, głównie Lactobacillus lactis (stanowiące 58-70% masy ziaren) oraz drożdże i bakterie kwasu octowego.

Nazwa "tybetański" może być myląca i bardziej związana z legendami niż faktycznym miejscem pochodzenia grzybka. W literaturze naukowej częściej mówi się o kaukaskim rodowodzie kefiru. Według tradycyjnych przekazów, pierwsze ziarna kefiru wywodziły się z regionu Kaukazu, gdzie ludzie przypadkowo odkryli, że sfermentowane mleko daje napój o niezwykle korzystnym działaniu na organizm.

Kefir to mleczny napój poddany starannej fermentacji. Wspomaga proces trawienia i funkcjonowanie układu pokarmowego, dostarczając organizmowi wapnia, białka, fosforu oraz witamin z grupy B. Według legend ludów Północnego Kaukazu, prorok Mahomet miał przekazać swoim wyznawcom grzybek tybetański oraz przepis na przygotowanie zdrowego napoju. Początki kefiru nadal skrywają pewne tajemnice, istnieje teoria, że pierwsze ziarna prawdopodobnie powstały z mikroflory jelit owiec.

Zobacz także: Dodaje potrawom wyjątkowego smaku. Do tego podkręca metabolizm, obniża cholesterol i cukier

Mechanizm działania grzybka tybetańskiego opiera się na unikalnej symbiozie mikroorganizmów, które w trakcie fermentacji mleka przekształcają laktozę w kwas mlekowy, etanol oraz dwutlenek węgla. To właśnie proces fermentacji nadaje kefirowi charakterystyczny, lekko musujący smak oraz zapewnia korzystne działanie na układ pokarmowy. Produkowane przez bakterie polisacharydy, nazywane kefiranem, tworzą strukturę łączącą wszystkie składniki w jedną całość i wykazują działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze oraz antynowotworowe.

Badania laboratoryjne opublikowane m.in. w czasopiśmie "Journal of Medicinal Foods" potwierdzają, że spożywanie kefiru z grzybka tybetańskiego może przyczynić się do obniżenia poziomu "złego" cholesterolu LDL, regulacji ciśnienia krwi oraz poprawy stanu flory jelitowej. Egzopolisacharydy wytwarzane podczas fermentacji stymulują układ immunologiczny - zwiększają aktywność limfocytów T, komórek NK i makrofagów, wzmacniając odporność organizmu. Naukowcy z Chin wykazali, że już po jednej dobie fermentacji następuje znaczny wzrost stężenia kwasu mlekowego i octowego, co potwierdza efektywność grzybka w produkcji kefiru.

W badaniach in vitro przeprowadzonych na komórkach nowotworowych żołądka (SGC7901) zaobserwowano, że ekstrakt z kefiru tybetańskiego hamuje ich namnażanie. Choć wciąż potrzebne są dalsze badania kliniczne, wyniki te otwierają nowe perspektywy dla wykorzystania tradycyjnego kefiru jako elementu profilaktyki zdrowotnej.

Pierwszy krok to zdobycie ziaren kefiru - najlepiej z zaufanego źródła. Gdy już masz swoje grzybki tybetańskie, potrzebujesz tylko kilku prostych składników i odrobiny cierpliwości. Oto przykładowa receptura:

1. Wybór mleka: najlepiej sięgnąć po pełnotłuste mleko, choć można eksperymentować także z mlekiem migdałowym lub kokosowym. Jeśli jednak użyjemy mleka roślinnego kefir może wymagać dodatkowego źródła cukru (np. glukozy), by mikroorganizmy miały paliwo do fermentacji, ponieważ nie każde mleko roślinne zawiera laktozę.
2. Przygotowanie naczynia: wybierz czyste, szklane naczynie - plastik może nie być najlepszym wyborem, gdyż nie sprzyja optymalnej fermentacji.
3. Dodanie ziarna kefiru: wrzuć ziarna kefiru do mleka, a następnie przykryj naczynie luźno - wystarczy zwykła ściereczka, którą zabezpieczysz gumką. To zapewni odpowiednią cyrkulację powietrza, a jednocześnie ochroni przed kurzem.
4. Czas fermentacji: odstaw naczynie w ciepłe miejsce (około 20-25°C) na 24 godziny. W tym czasie mikroorganizmy zaczną swoją pracę, przekształcając mleko w gęsty, lekko musujący napój.

Po upływie doby kefir powinien już być gotowy. Przecedź napój przez sitko, oddzielając ziarna, które możesz później wykorzystać ponownie. Warto eksperymentować - dodając do kefiru świeże owoce, miód czy nawet odrobinę cynamonu.

Źródła: terazgotuje.pl