Najzdrowsze węglowodany na świecie. Wspiera serce, redukuje stany zapalne i obniża cukier

Zbilansowana dieta powinna być podstawą dla każdego człowieka. W jej założeniu każdy posiłek powinien być zbudowany z dawki białka, węglowodanów, zdrowych tłuszczy, a także minerałów i witamin ukrytych w owocach i warzywach. W internecie nie brakuje jednak głosów, które zachęcają do wyeliminowania poszczególnych makroskładników, w tym węglowodanów.

Moda na usunięcie węglowodanów z diety z roku na rok robi się coraz popularniejsza. Według wielu osób, dodatek węglowodanów jedynie dostarcza kalorii, tuczy, pogarsza samopoczucie. Zamiast nich spożywa się większe ilości białka czy tłuszczu. Czy jednak wszystkie węglowodany są takie złe, jak mówią? To powszechny mit.

Dodatek węglowodanów w posiłku kojarzy się głównie z wysoko przetworzonym pieczywem, ubogim w błonnik i mikroskładniki. Takie jedzenie jak najbardziej nie będzie najkorzystniejsze dla zdrowia. Spożywanie go w dużych ilościach może zwiększać ryzyko rozwoju cukrzycy, zaburzeń metabolicznych, ale też spadków energii po posiłku. 

Natomiast to nie zawsze demonizowane pieczywo. Węglowodany to zarazem mogą być pełne ziarna. Są to nasiona roślin, które nie zostały poddane przetwarzaniu. Składają się one z otrębów, zarodka oraz bielma. Przez to nie są pozbawione białka, cennego błonnika, witamin i minerałów. 

W efekcie jedzenie nisko przetworzonych węglowodanów wykaże pozytywne działanie na organizm. Zawierają fitoskładniki, czyli przeciwzapalne związki roślinne. Mają wpływ na zdrowie serca, układ pokarmowy i cały układ krwionośny. 

Chcesz żywić się zdrowymi węglowodanami, ale nie chcesz rezygnować z pieczywa, to wcale nie musisz. Sięgaj po to z najbogatszym składem pod względem mikro- i makroskładników, pełnoziarniste. Spośród ziaren wybieraj kaszę gryczaną, komosę ryżową, ale również mniej znany amarantus. 

Amarantus dla nas jest rośliną ozdobną, jednak w starożytności traktowano go jako zboże. Uprawiany był już ponad 4 tys. lat temu. W wielu regionach stanowił podstawę wyżywienia, ze względu na swój cenny skład. 

W ziarnach amarantusa kryją się pokłady witaminy z grupy B, witaminy E, A, C i niacyny. Z minerałów uzupełni niedobory magnezu, potasu, cynku, żelaza. Ale to nie wszystko. Nasiona to jednocześnie bogactwo związków aktywnych takich jak kwercetyna, rutyna, kwas galusowy. 

Zajadanie amarantusa obniży ciśnienia tętniczego, cholesterolu i trójglicerydów we krwi. Zmniejszy ryzyko wystąpienia zakrzepów i zadba o prawidłowe krążenie krwi. Dodatkowo wpłynie na organizm przeciwzapalnie, przeciwwirusowo i grzybobójczo. 

Ziarna ze starożytności powinny być zajadane przez diabetyków. Amarantus ma niski indeks glikemiczny, który wynosi zaledwie 37. Oznacza to, że po spożyciu go, stężenie cukru we krwi wzrośnie stopniowo. Nie wystąpią nagłe skoki i spadki energii. 

Amarantus wykazuje wiele właściwości dla układu pokarmowego. Błonnik zawarty w nim pomoże w przyspieszeniu pasażu jelitowego i metabolizmu. Zapobiegnie wzdęciom, zaparciom, wyciszy wszelkie stany zapalne układu trawiennego. Błonnik może zapewnić uczucie sytości, co wspomoże odchudzanie. 

Amarantus należy zajadać tylko i wyłącznie po ugotowaniu. Jego smak ma lekko orzechowy aromat, który nada się zarówno do wytrawnych, jak i słodkich propozycji. Idealnie sprawdzi się do sosów mięsnych, gulaszy. Poza tym amarantus może być doskonałą bazą do zapiekanek. Urozmaicimy nim też zupy.

Ugotowane nasiona amarantusa można z powodzeniem dodać do jogurtu naturalnego lub owocowego. Dobrze skomponuje się z owocami, szczególnie jagodowymi takimi jak borówka, maliny, truskawki. Zastąpimy nim klasyczne, niezdrowe płatki śniadaniowe lub płatki owsiane. Możemy użyć go także do przyrządzenia zdrowych, domowych batonów lub ciastek zbożowych.

Źródło: terazgotuje.pl