To najzdrowsza ryba na świecie. Mięsista, bez ości i zapachu tranu

Miruna to ryba głębinowa, pochodząca z czystych, chłodnych wód Oceanu Spokojnego, szczególnie wokół Nowej Zelandii i południowej Australii. Charakteryzuje się jasnym, białym mięsem o wyjątkowo delikatnej konsystencji, dlatego jest doceniana w kuchniach na całym świecie. Jej mięso zawiera wysokiej jakości pełnowartościowe białko (około 15-19,2 g na 100 g) przy jednoczesnej niskiej kaloryczności (zaledwie 35-82 kcal na 100 g). To idealna kombinacja dla osób dbających o linię, sportowców, a nawet seniorów.

Zobacz również: Najzdrowszy tłuszcz według naukowców? Jeśli robisz schabowe, to tylko na nim

Grenadier niebieski wyróżnia się również wyjątkowo niską zawartością tłuszczu, wynoszącą mniej niż 1 g na 100 g, co czyni ją rybą "chudą". Dzięki temu doskonale sprawdza się jako zamiennik czerwonego mięsa lub drobiu, dostarczając jednocześnie cennych kwasów tłuszczowych omega-3, niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania mózgu i serca. Warto również zaznaczyć, że miruna zawiera jedynie śladowe ilości rtęci. Badania Amerykańskiej Agencji Żywności i Leków (FDA), pokazują, że jej poziom waha się między 0,118 a 0,195 μg/g. Dzięki temu jest bezpieczna dla przyszłych mam i maluchów.

Dorsz często uznawany jest za klasyczną zdrową rybę - bogaty w witaminę B12, niskotłuszczowy i łagodny w smaku. Miruna ma jednak kilka cech, które mogą dawać jej przewagę w pewnych aspektach. Obie ryby oferują wysokiej jakości białko (dorsz: ok. 17 g na 100 g, miruna: 19-22 g) i niską kaloryczność, ale miurna wyróżnia się następującymi zaletami:

• bogactwo witamin i minerałów: miruna w 100 g dostarcza ok. 20 µg witaminy D (dorsz ma ok. 12 µg), 2,5 µg witaminy B12 (dorsz ok. 1,6 µg) i szczyptę witaminy A, której dorsz ma mniej. Do tego serwuje fosfor (ok. 200 mg), selen (ok. 30 µg) i wapń (ok. 15 mg) - to trio wspiera kości, nerwy i odporność. Dorsz też ma te składniki, ale w nieco skromniejszych dawkach - np. fosfor na poziomie 180 mg i selen ok. 25 µg;
  
  
• niski poziom rtęci i lekkość: obie ryby mają minimalną zawartość metali ciężkich (dorsz: ok. 0,111 ppm, miruna: 0,118-0,195 μg/g), ale miruna jest odrobinę chudsza (0,9 g tłuszczu vs. 0,7 g w dorszu), co przekłada się na jej delikatność.

Choć różnice między nimi są niewielkie, miruna może okazać się lepszą propozycją dla osób szukających lekkiej ryby o wszechstronnym profilu odżywczym. Dorsz pozostaje jednak równie wartościowym wyborem - ostateczna decyzja zależy od indywidualnych potrzeb i smaku.

Jeśli myślisz o wprowadzeniu miruny do swojego jadłospisu, z pewnością zastanawiasz się, jak najlepiej przygotować tę rybę, by zachować jej cenne wartości odżywcze oraz wydobyć delikatny smak. Oto kilka sprawdzonych sposobów:

• Gotowanie na parze

Gotowanie na parze to jedna z najzdrowszych metod obróbki termicznej, która pozwala zachować naturalne soki i składniki odżywcze ryby. Po delikatnym posoleniu i przyprawieniu miruny (możesz dodać odrobinę soku z cytryny, koperku czy czosnku), umieść filety w parowarze na około 8-10 minut. Efektem będzie soczysta, delikatna ryba, która idealnie komponuje się z lekkimi sałatkami lub kaszą jaglaną.

• Pieczenie w folii

Innym polecanym sposobem jest pieczenie w folii. Filety z miruny natrzyj mieszanką oliwy z oliwek, soku z cytryny, soli i pieprzu, a następnie owiń folią aluminiową. Piecz w temperaturze 180°C przez około 15-20 minut. Dzięki temu sposób przygotowania ryba zachowa swój naturalny aromat, a dodatkowo warzywa, które możesz dodać do folii (np. pomidory, cebulę, paprykę), nadadzą potrawie wyjątkowej głębi smaku.

• Duszenie

Duszenie miruny w lekkim sosie warzywnym to kolejna opcja - idealna, gdy planujesz danie jednogarnkowe. Po krótkim obsmażeniu filetów na minimalnej ilości tłuszczu, dodaj do nich mieszankę pokrojonych w kostkę warzyw (np. marchewki, selera, pietruszki) oraz zioła. Gotuj na małym ogniu przez 10-12 minut, aż ryba będzie miękka, a warzywa lekko rozgotowane. Dzięki tej metodzie otrzymasz danie, które jest nie tylko zdrowe, ale też pełne smaku.

Unikaj smażenia miruny w dużej ilości tłuszczu, ponieważ mogłoby ją to pozbawić cennych kwasów omega-3. Każda z powyższych metod pozwala zachować maksimum wartości odżywczych, a jednocześnie wydobyć jej subtelny, delikatny smak.

Źródła: terazgotuje.pl