Przepis na kotlety z 1931 roku. Stworzyła je polska mistrzyni kuchni

Przepis na kotlety ma już ponad 90 lat, ale jest na tyle uniwersalny, że możesz go przygotować również dzisiaj. Jego autorka - Maria Disslowa - zadbała, żeby mógł go przyrządzić każdy, niezależnie od umiejętności kulinarnych, czy domowego budżetu. Po prostu miało być pysznie i zdrowo.

Kotlety z mięsa wieprzowego skrywają w sobie więcej zdrowych i pożywnych produktów. Nie może w nich zabraknąć kapusty i cebuli. Dzięki temu potrawa ma smak zbliżony nieco do klasycznych gołąbków.

Składniki:

• 250 g mięsa mielonego wieprzowego 
• połowa główki kapusty świeżej 
• 10 g mąki pszennej 
• jajko 
• cebula 
• pszenna bułka
• 5 łyżek bułki tartej 
• sól i pieprz do smaku 
• łyżka oleju albo masła 
• tłuszcz do smażenia kotletów (najlepiej smalec) 

Sposób wykonania:

Kapustę umyj pod bieżącą wodą, a następnie ją osusz. Pokrój na kilka kawałków. Umieść w garnku, zalej wodą i wsyp odrobinę soli. Gotuj do miękkości. Następnie odcedź ją i odstaw do lekkiego wystudzenia. Wtedy drobno posiekaj. 

Pokrój drobno cebulę. Zeszklij na maśle lub oleju. Bułkę pszenną namocz w wodzie, odsącz i pokrusz ją drobno. Możesz też zmielić w maszynce do mielenie mięsa. 

W dużej misce wymieszaj mięso mielone, podsmażoną cebulę, ugotowaną i poszatkowaną kapustę, jajko, mąkę oraz bułkę. Dopraw solą i pieprzem. Zbyt rzadką masę możesz zagęścić odrobiną mąki.  

Na patelni rozgrzej smalec. Uformuj kotleciki, obtocz je w bułce tartej, a następnie usmaż z obydwóch stron na złoty kolor. 

Maria Disslowa urodziła się w 1870 roku, choć nie do końca wiadomo w jakiej miejscowości. Zmarła w 1931 roku, a za życia pełniła funkcje publicystki, pedagog i wieloletniej dyrektorki Szkoły Gospodarstwa Domowego we Lwowie. Zależało jej na tym, aby każda opuszczająca szkołę uczennica była przygotowana do zadań, jakie czekają ją w małżeństwie. Dziewczęta - oprócz tradycyjnego ogólnego kształcenia - uczyły się, jak prowadzić dom. Nowoczesne, jak na przełom XIX i XX wieku, podejście Marii Disslowej polegało na tym, że uczennice zdobywały zarówno wiedzę naukową, jak i praktyczne umiejętności. 

Pod koniec życia, w 1931 roku, napisała książkę kucharską pt. "Jak gotować. Praktyczny podręcznik kucharstwa", która przyniosła jej dużą sławę. Podobnie jak do roli dyrektorki, tak i do publikacji podeszła w nowatorski sposób. Podzieliła się w niej pomysłami na codzienne i bardziej wystawne obiady. Zawarła przepisy na dania z tanich i droższych składników, żeby zarówno uboższa, jak i majętna gospodyni domowa mogła bazować na jej recepturach. Nie bała się używać nietypowych, jak na tamte czasy produktów (np. parmezanu). Co więcej, do współpracy przy książce zaprosiła także Marię Morzkowską - dietetyczkę, która opisała, jak należy się zdrowo odżywiać. 

Źródło: terazgotuje.pl, pularda.com.pl, smaker.pl