Dla kobiet w menopauzie, na dietę i w chorobach serca. Kontrowersyjny olej jest coraz bardziej popularny

Półki sklepowe uginają się od różnego rodzaju olejów, a najczęściej i tak sięgamy po ten rzepakowy lub oliwę z oliwek. Warto jednak na chwilę zatrzymać się przy oleju arachidowym i skupić na jego właściwościach. Okazuje się, że ma ich całkiem sporo, a najbardziej przydadzą się po pięćdziesiątce.

Olej arachidowy pozyskuje się z orzeszków ziemnych, czyli nasion strączkowych rosnących w ziemi. Roślina wywodzi się z Ameryki Południowej, skąd w XVI wieku trafiła również do Europy. Dziś największym producentem oleju są Indie oraz Stany Zjednoczone. 

Olej arachidowy wykorzystuje się głównie w azjatyckiej kuchni - najpopularniejszy jest w Chinach, Indiach, Laosie czy Wietnamie. Można kupić kilka rodzajów produktu - tłoczony na zimno (wówczas jest żółty i ma wyraźnie orzechowy aromat), rafinowany (o jaśniejszym kolorze i bez smaku) oraz "prażony" (o bardzo intensywnym, orzechowym smaku).

Jaki jest skład oleju arachidowego? W 100 ml kryje się aż 884 kcal. Dostarcza antyoksydantów i steroli roślinnych o działaniu przeciwnowotworowym. To źródło witaminy E, nazywanej witaminą młodości. Zawiera on też wielonienasycone, jednonienasycone i nasycone kwasy tłuszczowe (w największym stężeniu występuje omega-9 i omega-6). Trzeba jednak uważać na porcję oleju w codziennej diecie i stosować około 2 łyżeczek dziennie. Jeśli dawka będzie zbyt duża, to w organizm przyjmie nadmiarowe stężenie kwasu omega-6, a wtedy mogą nasilić się stany zapalne. Olej arachidowy nie zawiera w ogóle kwasów tłuszczowych omega-3, dlatego koniecznie powinien być łączony z produktami, które go dostarczają. To pozwoli na zbalansowanie kwasów tłuszczowych.

Czy olej arachidowy jest zdrowy? Dlaczego w ogóle warto go włączyć do diety? Zdrowe kwasy tłuszczowe mają pozytywny wpływ na układ krążenia, szczególnie dla kobiet w okresie menopauzalnym i starszych mężczyzn. Poprawiają profil lipidowy i obniżają zbyt wysoki poziom cholesterolu we krwi. W konsekwencji minimalizują więc ryzyko wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego. Kwasy tłuszczowe mogą też zapobiegać cukrzycy typu 2. Stosowanie oleju zwiększa produkcję insuliny przez trzustkę i obniża poziom glukozy we krwi. 

Warto podkreślić jeszcze, że alergia na orzeszki ziemne jest jedną z najczęstszych i najsilniejszych alergii pokarmowych. Ich spożycie może więc prowadzić do wstrząsu anafilaktycznego, który jest zagrożeniem dla życia. Mimo to olej arachidowy rafinowany uczula w najmniejszym stopniu (10 proc. przebadanych uczulonych osób). Alergeny orzeszków ziemnych to białka, które w tym rodzaju oleju są usuwane. Wciąż zaleca się jednak dużą ostrożność i wcześniejszą konsultację z alergologiem, a w przypadku silnych alergii - całkowitą rezygnację ze stosowania produktu. 

Choć zastosowanie oleju arachidowego w kuchni wydaje się całkiem normalne, to produkt ten pierwotnie zasłynął z zupełnie innego wykorzystania. Na początku XX wieku Rudolf Diesel - niemiecki inżynier i wynalazca - pracował nad silnikiem napędzanym olejem z orzeszków ziemnych. Takie naturalne paliwo miało być dużo tańsze i łatwiej pozyskiwane niż benzyna czy ropa. Niestety konstruktor zmarł przed wprowadzenia swojego kontrowersyjnego wynalazku do produkcji.

Współcześnie olej arachidowy wykorzystuje się w kosmetyce (wcierany w skórę zadziała przeciwzapalnie) i w kuchni do gotowania. Można na nim smażyć (nawet w głębokim tłuszczu, bo ma wysoką temperaturę dymienia) albo dodawać go jako dressing do sałatek (szczególnie ten tłoczony na zimno). Służy też przedsiębiorstwom do produkcji majonezu i margaryn. "Prażony" olej arachidowy to z kolei dodatek aromatyzujący dania.

Można go więc używać do surówek i warzyw serwowanych na zimno. Sprawdzi się również jako dodatek do naleśników, racuchów, pancakes, ryżu z owocami i budyniu. 

Źródło: terazgotuje.pl, fit.poradnikzdrowie.pl