Moja babcia zawsze w ten sposób gotowała rosół. Był złoty i nigdy nie mętniał

Domowy, gorący i aromatyczny rosół to król polskich niedzielnych obiadów. Każda pani domu ma na niego swój przepis, który sprawia, że wszędzie smakuje nieco inaczej. Rosół mojej babci był złoty i mienił się okami tłuszczu. Miała swoje sekrety na to, by nigdy nie robił się mętny.  

Częstą przyczyną mętnego rosołu jest zbyt gwałtowne gotowanie. Pośpiech to znak naszych czasów, ale nasze babcie wiedziały, że jego sekret tkwi w cierpliwości. Gdy garnek stoi na zbyt mocnym ogniu, płyn wrze, białka i tłuszcze uwalniają się z mięsa zbyt szybko. Mieszają się z wodą tworząc zawiesinę, która odbiera klarowność. nagle, mieszając się z wodą i tworząc zawiesinę, która odbiera klarowność.  

Przyczyną mętnienia jest też mięso wrzucone do gorącej wody. Wtedy wszelkie szumowiny i osady rozpuszczają się w wodzie, zamiast wypływać na powierzchnię, gdzie łatwo je zebrać. Rosół należy traktować delikatnie: nie dorzucać warzyw zbyt wcześnie i nie mieszać go co chwila. Wszelka gwałtowna ingerencja i nagłe zmiany temperatur nie tylko zaburzą klarowność, ale uczynią też wywar mniej aromatycznym. 

Trikiem mojej babci, dzięki któremu rosół był złocisty, było wrzucenie do niego opalanej cebuli. Nadaje to rosołowi złoty, głęboki kolor, co wizualnie zwiększa wrażenie klarowności. Co więcej, Lekko przypalona skórka cebuli działa jak naturalny "pochłaniacz" drobinek białkowych, które unoszą się w wywarze i mogą powodować mętność. Pilnując wszystkich tych zasad sprawisz, że twój rosół będzie idealny.  

Mogłoby się wydawać, że rosół gotowany pod przykrywką będzie bardziej aromatyczny i szybciej się ugotuje. Nic bardziej mylnego. Przykrywka rzeczywiście sprawi, że wywar będzie się szybciej gotował, ale właśnie to może mu zaszkodzić. Gotowanie rosołu pod przykryciem prowadzi do jego zmętnienia. Całkowicie zniweczy to marzenia o złocistym płynie.  

Niektórzy pokrywkę stosują na etapie zagotowywania mięsa. Kiedy bulion zaczyna pyrkać, zdejmują ją z garnka. Moja babcia jednak od w ogóle nie używała pokrywki podczas gotowania rosołu. Unosząca się powoli para wypełniała aromatem cały dom i cała rodzina wiedziała, co będzie na obiad. 

Przygotowanie rosołu według przepisu babci wymaga cierpliwości i delikatności. Efekt będzie spektakularny. 

Składniki:  

• 1 kurczak;  
• 200 g wołowiny; 
• 3 litry zimnej wody; 
• 3 marchewki; 
• 1 pietruszka; 
• pół selera; 
• por; 
• cebula opalona na palniku (tak robiła babcia, można też dodać cebulę w łupince); 
• kilka ziaren pieprzu; 
• 2-3 liście laurowe; 
• 3-4 ziarna ziela angielskiego; 
• sól do smaku. 

Sposób przygotowania: 

Mięso włóż do dużego garnka i zalej zimną wodą. Postaw na małym ogniu i powoli doprowadzaj do zagotowania pod przykrywką. Kiedy bulion się zagotuje, ściągnij przykrywkę.  

Gdy na powierzchni pojawią się szumowiny, starannie je usuń, nie mieszając rosołu. Kiedy woda zacznie delikatnie "pyrkać", zmniejsz ogień do minimalnego, dodaj opaloną cebulę lub całą cebulę w łupince i pozwól mięsu gotować się przez godzinę.  

W tym czasie obierz wszystkie warzywa. Po godzinie wyjmij z wywaru cebulę i włóż do niego warzywa w całości.  Dodaj też przyprawy: pieprz, ziele angielskie i liście laurowe. Jeśli masz świeży lubczyk, możesz również dodać dwie gałązki.  

Całość gotuj na minimalnym ogniu bez przykrywki przez co najmniej 2-3 godziny, nie mieszając. Pod koniec dopraw solą. Podawaj z pokrojoną natką pietruszki i makaronem.  

Gdy rosół będzie gotowy, delikatnie przecedź go przez sitko. Dzięki spokojnemu gotowaniu i cierpliwości wywar będzie klarowny, złoty i aromatyczny — dokładnie taki, jaki pamiętamy z kuchni naszych babć. 

Źródła: terazgotuje.pl, smaker.pl