Włosi uwielbiają ten ryż, nadaje każdej potrawie kremową konsystencję. Jest bezglutenowy i lekkostrawny
Ryż kojarzy się głównie z kuchnią chińską, indyjską czy koreańską. Jednak dobrze zadomowił się także w kuchni włoskiej, gdzie stanowi podstawę wielu tradycyjnych dań tuż obok makaronu. Włosi postawili jednak na wyjątkową odmianę - ryż arborio. Sprawdzamy, czym różni się od innych i jak wykorzystać go w kuchni.
Wyróżnia się przede wszystkim kremową konsystencją. Aromat i smak zalewy chłonie jak gąbka, dzięki czemu w risotto ryż arborio stanowi integralną część dania. Jego kleista konsystencja jest wykorzystywana także w innych potrawach w tym słodkich deserach na mleku.
Ryż arborio swoją nazwę zawdzięcza miejscowości w północnych Włoszech w regionie Piemont. To właśnie tam w Dolinie Padu panują idealne warunki do jego uprawy. Ryż arborio został wyselekcjonowany z azjatyckiej rośliny Oryza sativa już w XVIII wieku. Do dziś pozostaje ważnym elementem tradycyjnej kuchni włoskiej.
Czym różni się od innych gatunków? Ryż arborio jest krótszy, jego ziarna są bardziej owalne i mają perłowo-biały kolor. Po ugotowaniu jest kleisty na zewnątrz, ale miękki w środku. Świetnie chłonie smaki i aromaty bulionów, w których jest duszony czy gotowany, dzięki czemu stanowi doskonały dodatek do risotto.
Przeczytaj też: Włoski przysmak, pokarbowany jak skóra dinozaura. Jedz na zdrowe kości, dobrą pracę serca i odporność
W Polsce bez problemu możesz kupić ryż arborio pakowany w saszetki lub sypki. Przed gotowaniem nie mocz go w zimnej wodzie, ponieważ w ten sposób pozbawiasz go skrobi, której zawdzięcza swoją wyjątkową strukturę. Podczas przygotowania risotto możesz podsmażyć go delikatnie na patelni wraz z cebulką.
Pod względem składu i właściwości ryż arborio nie różni się za bardzo od innych gatunków białego ryżu takich jak parboiled czy basmati. Jest przede wszystkim łatwostrawnym, naturalnie bezglutenowym źródłem energii. W 100 g ugotowanego ryżu znajduje się ok. 120 kcal. Ponadto znajdziemy w nim takie składniki mineralne jak:
- potas,
- fosfor,
- żelazo,
- cynk,
- wapń,
- magnez,
- mangan.
Ryż arborio zawiera także witaminę E i witaminy z grupy B. Tym, co jednak go najmocniej wyróżnia, jest zawartość amylozy. Choć jako biały ryż pozbawiony jest łusek, przez co zawartość błonnika jest znikoma, to jednak amylaza, czyli skrobia ma podobne działanie.
Według badań przeprowadzonych na uniwersytecie w Camerino we Włoszech zawartość tego składnika w surowych ziarnach ryżu jest bardzo wysoka. Zmniejsza się mocno podczas gotowania. Podczas duszenia czy przygotowywania w mikrofalówce zaobserwowano znacznie mniejsze straty tego związku.
Przeczytaj także: Włoska przekąska bez mąki. Ciastka amaretti idealne do popołudniowej kawy
Amylaza przede wszystkim wpływa na poposiłkową odpowiedź glikemiczną. Jej zawartość obniża indeks glikemiczny ryżu, który jest średni i wynosi 56-69. Osoby z cukrzycą mogą go spożywać w umiarkowanych ilościach najlepiej z dodatkiem dobrej jakości mięsa i tłuszczów. Skrobia sprawia również, że ryż jest bardziej sycący i po posiłku unikamy nagłych napadów głodu i podjadania.
Marzy ci się na obiad typowo włoskie risotto? Nie może zabraknąć w nim ryżu arborio. To właśnie dzięki niemu danie zyskuje typową kremową konsystencję. Ryż przenika smakiem bulionu warzywnego, białego wina i przypraw, dzięki czemu stanowi spójny element całego dania. Risotto możesz przygotować na wiele sposobów z dodatkiem mięsa lub nie, z mozzarellą, warzywami czy grzybami.
Ryż arborio możesz wykorzystać nie tylko do risotto. Doskonale nadaje się do przygotowywania słodkich deserów. Często gotowany jest wówczas na mleku. Kleista konsystencja ryżu sprawia, że jest idealnym wyborem do przygotowania arancini - smażonych, ryżowych kulek z nadzieniem z mozzarelli i groszku. To tradycyjne sycylijskie danie możesz przygotować w wersji z mięsem lub bez.
Nie tylko Włosi wiedzą, jak wykorzystać ryż arborio. Także w kuchni hiszpańskiej dobrze się zadomowił i jest używany do przygotowania paelli - dania podobnego do risotto. Ryż gotowany jest w bulionie i duszony na patelni z dodatkiem owoców morza, warzyw czy mięsa. Ważnym składnikiem dania jest szafran, który nadaje mu charakterystycznego złocistego koloru.
Źródło: terazgotuje.pl
Zobacz też:
Ta odmiana jabłek ma ponad 100 lat. Lepsza niż słynna antonówka, szarlotka wychodzi popisowa
To nie ciecierzyca, ani groch, a jest hiper zdrowa. Balsam na serce, jelita i kości