Przedwojenna zupa szczawiowa. Tak dobrą robiły tylko nasze prababcie

Jeszcze do czerwca możemy raczyć się świeżym szczawiem. Z niego przygotujemy uwielbianą przez wielu zupę szczawiową. Tym razem postaw na o wiele lepszą wersję znanego przysmaku. Przedwojenny przepis bije wszystkie inne na głowę. 

Szczaw jest bardzo starym zielem, które od tysięcy lat występuje na całym świecie. Jego właściwości wykorzystywane były już przez starożytnych Rzymian, Egipcjan, Greków. Nie inaczej było z naszymi przodkami. Nasi pradziadowie i prababki co wiosnę wybierali się na zbiory cennych liści, z których przygotowywali m.in. szczawiową. 

Spożywanie szczawiu może uchronić od anemii i pomagać w leczeniu niedokrwistości. Zawiera duże ilości żelaza. Minerał bierze udział w produkcji czerwonych krwinek i hemoglobiny. Jednocześnie może łagodzić objawy chronicznego zmęczenia poprzez poprawę transportu tlenu w organizmie. 

Dodatkowo szczaw wykazuje właściwości lecznicze dla układu pokarmowego. Łagodzi niestrawności, biegunkę. Zahamuje namnażanie szkodliwych bakterii i patogenów w jelitach. Zmniejszy ilość stanów zapalnych przewodu pokarmowego. 

Liczne antyoksydanty sprawiają, że wiosenne ziele działa przeciwzapalnie, przeciwwirusowo. Podbuduje zaburzony układ immunologiczny. Ułatwi powrót do zdrowia w czasie infekcji i przywróci dawne siły. 

Natomiast nie wszyscy powinni cieszyć się właściwościami szczawiu. Ograniczenie spożycia zalecane jest osobom z chorobami nerek, układu moczowego i pęcherzyka żółciowego. Negatywnie wpłynie również na zdrowie osób cierpiących na reumatyzm i osteoporozę. 

Zupa szczawiowa z przedwojennego przepisu to coś innego niż znamy obecnie. Taka potrawa była tania, a przy tym odżywcza. Niewielkim kosztem można było się najeść i dostarczyć istotnych dla organizmu składników. To nie tylko za sprawą jajek, ale też porcji ziemniaków. Zarazem jest naprawdę pyszna. Powróć do korzeni i przygotuj przedwojenną zupę szczawiową na następny obiad. 

Składniki: 

• 1,5 l wody, 
• 2 marchewki, 
• pietruszka, 
• kawałek selera, 
• kawałek pora, 
• 500 g ziemniaków, 
• 4 jajka, 
• 2 łyżki posiekanego koperku, 
• szklanka posiekanego szczawiu, 
• 5 dag masła, 
• szklanka śmietany, 
• liście laurowe, 
• ziele angielskie, 
• sól, 
• pieprz. 

Sposób przygotowania:

1) Warzywa umyj i obierz. Ziemniaki pokrój w kostkę. Wrzuć je do garnka, zalej 1,5 l wody i dodaj liście laurowe, ziele angielskie. Całość posól i gotuj do miękkości warzyw. 

2) Z gotowego bulionu wyciągnij włoszczyznę. Umyty, pozbawiony ogonków i posiekany szczaw podsmaż na patelni z rozpuszczonym masłem. Liście powinny zmienić kolor. Po ok. 5 minutach przełóż go do warzywnego bulionu. Gotuj przez 15 minut. 

3) Zupę dopraw do smaku solą i pieprzem. Gdy czas minie, garnek zdejmij z ognia, a szczawiową zapraw śmietaną. Możesz ją wlać bezpośrednio do zupy, ale bezpieczniej jest wcześniej ją zahartować, czyli wymieszać z niewielką ilością gotowej zupy. Wówczas istnieje mniejsza szansa, że śmietana się zwarzy. 

4) Jajka ugotuj na twardo. Pokrój w połówki lub ćwiartki i nałóż je na talerz. Jajka zalej gorącą zupą. Przed samym podaniem szczawiową posyp posiekanym koperkiem. 

Źródło: "Kuchnia dwudziestolecia. Co i jak jadano" - Agnieszka Jeż, terazgotuje.pl