Można jeść na surowo, ma cztery razy więcej witaminy C niż sałata. Można też kisić jak ogórki

Sałata łodygowa, nazywana inaczej głąbikiem krakowskim lub sałatą szparagową, to uprawne warzywo liściowe pochodzące z Azji, a konkretnie z Chin. Dawniej w Polsce była powszechnie znana i uprawiana, a szczególną popularnością cieszyła się w okolicach Krakowa.

Na początku XX wieku sałatę łodygową uprawiano na terenie dzisiejszej Krowodrzy, czyli jednej z dzielnicy Krakowa. Z czasem jednak głąbik był coraz mocniej wypierany z kuchni Polaków. Całkiem zapominany został w latach 60., jednak obecnie wraca do łask. 

Tradycyjnie sałatę łodygową jadano kiszoną. W takiej formie miała być dobrym wyborem w czasie upałów, gdyż była lekko kwaskowa, a przy tym orzeźwiająca. Czerpano nie tylko z ukiszonej łodygi, ale też płynu, który do tego wykorzystywano. Wodę po kiszeniu pito na orzeźwienie. 

Obecnie sałata łodygowa jest trudno dostępna w sklepach. Możliwy jest zakup nasion rośliny do samodzielnej uprawy. Jest to najskuteczniejszy sposób na zdobycie warzywa i korzystanie z jego dobrodziejstw. 

Sałata łodygowa zawiera ogrom witamin. Dostarcza witaminy A, E, K, witamin z grupy B. Zajadanie tego warzywa uzupełni również niedobór witaminy C, a z badań wynika, że zawiera jej nawet cztery razy więcej niż sałata głowiasta, która jest popularniejsza. Do tego w jej składzie znajdziemy minerały takie jak potas, wapń, żelazo.

Dzięki wysokiej zawartości antyoksydantów sałata łodygowa dodatkowo wpłynie przeciwstarzeniowo. Opóźni procesy przedwczesnego starzenia się, dbając zarówno o cerę, jak i umysł. Poprawi pamięć, koncentrację, uczenie się rzeczy i uchroni przed rozwojem chorób neurodegeneracyjnych. 

Sałata łodygowa będzie dobrym wyborem dla osób na diecie odchudzającej. 100 g tego warzywa zawiera jedynie 18 kilokalorii. Jednocześnie dostarczają bardzo dużo błonnika pokarmowego, bo aż 7 g na 100 g. Oznacza to, że będzie sycić na długo niewielką ilością kalorii.

Sałata łodygowa nie jest jadalna w całości. Do spożycia nadaje się łodyga oraz młode liście rośliny. Części te można spożywać na surowo. Starsze liście za to mogą być gorzkie i włókniste, przez co się ich nie jada. 

Łodyga na surowo jest bardzo soczysta, chrupiąca i ma lekko orzechowy aromat. Zarazem dobrze będzie smakować po podsmażeniu, uduszeniu, upieczeniu lub ugotowaniu. Młode liście lepiej zjadać na surowo. Zastosowanie znajdą w sałatkach lub jako dodatek do kanapek czy tortilli. 

Łodyga sprawdzi się jako urozmaicenie sałatek, zapiekanek, zupy czy warzywnych smoothie. Ze względu na jej soczystość i przyjemny smak można zajadać ją też samodzielnie, jako przekąskę w ciągu dnia. Wyjątkowo ceniona jest jednak sałata łodygowa kiszona.

Do kiszenia sałaty łodygowej używana jest tylko łodyga tego warzywa. Po uciszeniu wciąż pozostaje przyjemnie chrupiąca. Nabiera za to ciekawego, kwaskowatego smaku. Staje się orzeźwiająca i niektórym może przypominać tradycyjne ogórki kiszone. Są od nich za to o wiele zdrowsze.

Składniki:

• łodygi sałaty łodygowej, 
• ząbki czosnku, 
• koper, 
• litr wody,
• łyżka soli, 
• łyżeczka cukru. 

Sposób wykonania:

Łodygi dokładnie umyj, oczyść z liści i skórki. Podziel je na mniejsze kawałki. Możesz pokroić je w plasterki lub niezbyt grube paski. Przygotuj wcześniej wyparzone słoiki. Do każdego z nich włóż po dwa ząbki czosnku i kawałek kopru. Na tym ułóż pokrojoną łodygę.

Do garnka wlej wodę, dodaj sól i cukier. Składniki zagotuj, a następnie odstaw do wystudzenia. Chłodną zalewę przelej do wypełnionych słoików. Naczynia zakręć i odstaw do ukiszenia na ok. 1-2 tygodnie. Po tym czasie kiszona sałata łodygowa jest gotowa do jedzenia. 

Kiszonka bardzo dobrze dopełni smak mięsnych dań głównych. Ponadto można ją podawać do kanapek czy na imprezie, zamiast tradycyjnych ogórków kiszonych. 

Źródło: terazgotuje.pl, kulinarny.krakow.pl